N.B. Het kan zijn dat elementen ontbreken aan deze printversie.
Necrologie
Ruud Bos 1936-2023, componist Van hunkerende liedjes tot bekende tv-herkenningsmelodiën en meezingers, Ruud Bos componeerde ze tot zijn dood. Inclusief de Fabeltjeskrant-hit ‘Hup daar is Willem met de waterpomptang’.
:format(webp)/s3/static.nrc.nl/images/gn4/stripped/data102391161-1877cf.jpg)
Eén nummer wordt altijd weer genoemd als het over de muziek van Ruud Bos ging: de hunkerende melodie van ‘Telkens weer’, in 1975 gezongen door Willeke Alberti in de film Rooie Sien van Frans Weisz. Bos had de melodie al gecomponeerd voordat de woorden er waren. Friso Wiegersma schreef daarna de tekst – en samen schiepen ze zodoende een lied dat is uitgegroeid tot een van de meest ontroerende klassiekers uit de Nederlandse liedjesgeschiedenis. En tot een onbetwist hoogtepunt in het repertoire van Ruud Bos. Maar er was nog heel veel meer.
Ruud Bos, die naar eigen zeggen circa 1.500 à 2.000 liedjes op muziek heeft gezet, is vrijdag overleden. Hij was 87 jaar oud en nog steeds actief.
Zijn loopbaan begon in 1959, toen hij als pianist toetrad tot het ensemble van de geëngageerde cabaretier Jaap van de Merwe.
Hij viel al meteen op door de flair waarmee hij de begeleiding op zich nam – veel energieker dan de doordeweekse muziekjes die in het cabaret van toen doorgaans de toon aangaven. In die groep maakte hij bovendien kennis met de cabaretière Marjan Berk, met wie hij later langdurig getrouwd was.
Meneer de Uil op de piano
Sindsdien werkte Ruud Bos aan een rijkgeschakeerd oeuvre dat vooral in de jaren zestig en zeventig groeide en bloeide. Zo componeerde hij tientallen herkenningsmelodieën, waaronder de swingende tune van de door Willem Duys gepresenteerde talkshow Voor de vuist weg, het aanlokkelijke titelliedje van de comedyserie Zeg ’ns Aaa, de dynamische herkenningsmelodie van de dramareeks De fabriek en alle kwieke meezingmelodietjes in de poppenserie De Fabeltjeskrant – inclusief de carnavaleske hit ‘Hup, daar is Willem met de waterpomptang’. Thuis, op zijn piano, stond niet voor niets een pop van Meneer De Uil.
Vinnig swingende jazz
In de jaren zestig leidde Ruud Bos bovendien, in opdracht van de VPRO-radio, een big band met de beste Nederlandse jazz-musici uit die tijd. Vorig jaar produceerde het Nederlands Jazz Archief een cd met opnamen van deze vrijwel onbekende formatie, waaruit bleek dat Bos ook nog een onverwachte kant in zich had: die van de vinnig swingende jazzmuzikant met geavanceerde arrangementen op topniveau.
Tot op hoge leeftijd bleef Bos aan het werk. „Ik ben bij wijze van spreken dag en nacht met muziek bezig”, zei hij in een tv-interview. Maar waar al die muzikaliteit vandaan kwam, zei hij niet te weten. „Dat is een geheim en dat wil ik graag zo houden. Ik hoef niet te weten waar die bron zich bevindt.”
